De Drie Laatste Heilige Feesten van de Eeuwige

Door: Rachael van der Kooye

Met bazuingeschal wordt vandaag, de eerste dag van de Hebreeuwse maand Tishrei, in hemel en op aarde, tien dagen van berouw ingeluid ter voorbereiding op de Grote Verzoendag. Dit bazuinenfeest is een van de drie laatste van de zeven heilige feesten in een jaar die de Eeuwige Zijn volk heeft geboden te onderhouden. De twee laatste zijn de Grote Verzoendag en het Loofhuttenfeest die beide in dezelfe periode vallen. Deze heilige feesten herinneren Israël aan de 40 jaren die zij rond dwaalden in de woestijn, voordat ze in het beloofde land arriveerden.

Het begint bij het bazuinenfeest (Num. 29:1-6). Volgens de Enoch kalender is 15 September de dag van het bazuingeschal, een rustdag waarop de Israëlieten in een heilige samenkomst bij elkaar komen en een tien daagse periode inluiden van ontzag, belijden van zonde, nederigheid, vergevingsgezindheid en verootmoedigen van de ziel (Lev. 23:23-25, Lev.16:31). Dit is een tijd om naar binnen in jezelf te kijken en om alle gebreken te corrigeren, die je van de eeuwigheid afhouden (Sirach 17:24-26)

De bazuinen werden geblazen om de mensen in de dorpen en steden van Israël aan te kondigen, dat de ‘high holy days’ zijn begonnen. Ze waarschuwden de Israëlieten, dat de tijd om toe te treden tot de tegenwoordigheid van de Almachtige komende is. Ook herinnert het bazuingeschal Israël eraan terug te keren tot de Eeuwige en zich voor te bereiden op een ontmoeting met Hem op Zijn heilige dag, de Grote Verzoendag (Lev. 23:24-25, Matt. 24:30-32, 1 Kor. 15:51-52. 1 Tess.4:16). Het  brengt Israël ook in herinnering de tijd toen de Almachtige wilde dat geheel het volk in Zijn nabijheid kwam bij de berg Sinai. Niemand mocht de berg aanraken of beklimmen, dan alleen op de Grote Verzoendag, wanneer langzaam op de ramshoren werd geblazen (Ex. 19:13).

De Grote Verzoendag

Op de 10e dag van de Hebreeuwse maand Tishrei is het de Grote Verzoendag. Deze dag vindt zijn oorsprong in Exodus 32 toen Mozes na 40 dagen de berg afdaalde en de Israëlieten goddelijke gunst verkregen en niet geheel werden uitgeroeid, nadat ze een zelf gemaakte gouden kalf hadden aanbeden en de Eeuwige daarom 3000 man had laten doden.  De dag van Verzoening of de Grote Verzoendag of Yom Kipur is dan ook een dag van belijdenis van zonde, vasten (geen voedsel en drank), niet baden, niet werken, geen fysieke genoegens, geen sandalen/schoenen, gebroken geest, verbrijzeld hart (Lev.16:29; Lev. 23:26-32; Num. 29:7, Ps. 51:19) en dankzegging voor het offer dat de Almachtige gezonden heeft door de Messias, want het is ook een dag van oordeel van de Almachtige.

Alleen op deze dag betrad de hoge priester het deel van de tabernakel genaamd het heilige der heiligen, een keer per jaar op de Grote Verzoendag. Symbolisch bracht hij alle Israëlieten voor het aangezicht van de Almachtige. Daar bracht hij 1 keer per jaar een bloedoffer (Hebr. 9:25). Dit symboliseert dat door het bloedoffer Israël is vergeven van zonde, want zonder bloedstorting is er geen vergeving van zonde (Hebreeën 9: 18). Het symboliseert ook de voorbereiding op het heiligste van het feest, het Loofhuttenfeest.

Het Loofhuttenfeest

Op de vijftiende dag van deze zevende maand Trishei begint het Loofhuttenfeest voor de Here (Lev. 23:27-34). Dat is dus volgens de Enoch kalender op 29 September. De naleving van het loofhuttenfeest is opgenomen in Exodus 23:16, 34:22; Leviticus 23:33-43; Numeri 29:12-40; Deuteronomium 16:13-15; Ezra 3:4; en Nehemia 8:13-18. Het Loofhuttenfeest herdenkt hoe de Israëlieten in tenten woonden in de woestijn na hun uittocht uit Egypte. Het is 7 dagen lang en het laatste van de 7 feesten van de Almachtige, volgens Leviticus 23.

Het was op het Loofhuttenfeest, dat om de zeven jaar de wet moest worden voorgelezen aan alle mensen, “mannen en vrouwen en kleintjes, en de vreemdeling die binnen uw poorten is.”  (Deut. 31:10-13.). Het was tijdens het hoogtepunt van dit feest, op de laatste dag van het feest, dat Jezus stond en riep: “Zo iemand dorst, die kome tot Mij en drinke. Die in Mij gelooft, gelijkerwijs de Schrift zegt, stromen des levenden waters zullen uit zijn buik vloeien. (En dit zeide Hij van den Geest, Denwelken ontvangen zouden, die in Hem geloven; want de Heilige Geest was nog niet, overmits Jezus nog niet verheerlijkt was.) (John 7:37-39 – SV).” Zijn bloed werd geofferd om de Israëlieten vergeving van zonde te schenken. Hij is het laatste offer geweest (Hebr. 7:24-2, Hebr. 9:24-26, 28, KJV, 1 Petr. 3:18, Hebr. 10:9-13, 1 Kor. 15:3-4, Tit. 2:14)

De Zegeningen

Wie zich bewust is van zijn Hebreeuwse identiteit zou acht moeten slaan op bovengenoemde heilige dagen, waar hij zich ook bevindt. Indien die de heilige dagen viert, dan zal die volgens Deut. 28: 1-14 worden gezegend in diens  levensonderhoud, kroost, ingang en uitgang, gezondheid, financiën en zal die een leider zijn, het hoofd en niet de staart en diens vijanden zullen worden verslagen (Ex. 23:22-25).